يه شعر گذاشتم در مورد بي وفايي آدماست اميدوارم خوشتون بياد...
بي خبر از هم خوابيدن چه سود؟
بر مزار مردگان خويش ناليدن چه سود؟
زنده را تا زنده است بايد به فريادش رسيد
ورنه بر سنگ مزارش آب پاشيدن چه سود؟
گر نرفتي خانه اش تا زنده بود
خانه ي صاحب عزا خوابيدن چه سود؟
گر نپرسي حال من تا زنده ام
گريه وزاري و ناليدن چه سود؟
زنده را در زندگي قدرش بدان
ورنه مشكي از براي مرده پوشيدن چه سود؟
گر نكردي ياد من تا زنده ام
سنگ مرمر روي قبرم وانهادن ها چه سود؟
زخمي بر پهلويم است
روزگار نمك ميپاشد
ومن پيچ و تاب ميخورم
و همه گمان ميكنند كه ميرقصم
نقش اشك هايم را
كه با آهنگ غمناك تنهايي دلم
روي ديوار خانه ي
دلتنگي هايم ميرقصند ميكشم
به اميد اينكه روزي با اولين باران پاييزي شسته شوند
منم تنهاترين دنياي دنيا
تويي زيبا ترين زيباي دنيا
نگاهت را بنازم اي نگارم
فداي تار مويت هرچه دارم
فعلا باي
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
